TalkTalk
All the gossip collected here!
———————————————————————————————————–
Kristof Vande Velde
14.07.2010
De keuze van Digg*
Wat kan een mens nog meer verlangen dan een vrouw en een gitaar die elkaar vinden en de essentie van muziek herontdekken? Vrouwelijke, folky, singer-songwriters, het is absoluut ons ding. Waar we buiten de grenzen kunnen genieten van dames als Cat Power, Emily Jane White of Laura Marling, bewandelen ook bij ons vele dames hetzelfde pad. De een al wat overtuigender dan de ander maar het is goed te zien dat iemand als Renée Steeds meer erkenning krijgt. In haar voetsporen vinden we Elke De Mey, alias LOVE LIKE BIRDS, die haar eerste lofi folksongs op de wereld heeft losgelaten en nog een stuk donkerder klinkt dan Renée. Op haar vi.be-profiel staat er jammer genoeg maar één van maar wat voor één! ‘Heavy Heart’ brengt ons meer dan vijf minuten van Elkes heerlijke, met melancholie doordrenkte stem (denk aan een rustige Shannon Wright) en bijhorende akoestische snaren. Vijf en een halve minuut om je even volledig stil te laten staan. Wordt vervolgd!
(http://poppunt.be/magazine/articles/article.jsp?id=5694)
———————————————————————————————————–
Jonas Messelier
31.05.2010
(click to enlarge)
(http://www.brugesinsideout.be)
———————————————————————————————————–
Vincent Coomans
01.12.2010
Vi’bes hot prospect!
Love Like Birds klinkt niet zo dartel als je het zou durven te vermoeden. De zachte stem van Elke De Mey herbergt een zekere tristesse, een zeker ‘all is lost’-gevoel. De Gentse houdt het vooral lo-fi. En dat mag ze wat ons betreft nog lang doen, want het is dat ruw kantje die haar muziek zo sereen en breekbaar maakt. De gitaar- en pianolijntjes blijven bijzonder sober, evenals haar stem. Maar daar ligt net haar grote sterkte. In dat opzicht doet het wat denken aan de muziek van de Scandinavische landen. Geen wonder dat ze ook optredens heeft in Göteborg!
Maar hoe schoon de muziek ook klinkt zonder tierlantijntjes, zo schoon zou het zijn met wat bredere omkadering. Wat zachte drums of enkele strijkersarrangementen. Het zou de muziek alleen maar mooier maken dan het al is. Love Like Birds teert vooral op een zachte, serene en integere stem waar nog pakken potentieel in zit. Het heeft zelfs wat mee van Soap & Skin, Scout Niblett, Amatorski en Laura Marling. Een sound waar ze volgens mij nog jaren mee verder kan. Het maakt van haar zonder twijfel een in de gaten te houden jongedame voor de toekomst.
(http://small-timehero.tumblr.com/post/2060946012/vibes-hot-prospect-love-like-birds-klinkt-niet)
———————————————————————————————————–
Karel
17.02.2011
3 languages, total silence
So I got introduced to some quiet music. No punkrock this time. Vulnerable acoustic guitar songs, entrancing piano-enforced soundscapes and heart-crushing electric guitar compositions.
Definitely worth the 5 euros. It was a show by NachtKracht, in the Depot’s former Popacademie, a last minute locational change. Really cool of these guys to put up such shows.
It was a cold place, but generally the atmosphere was cosy. Some seats, a carpet to sit on and a small, intimate podium. Everyone was in it for the music, mostly twenty-something dudes and mostly hipster-kids, and it’s cool to see people coming out to get entertained without horrible techno music and druuuuuuugs.
Sooo, Love Like Birds started the jams. She has a really cool voice, vulnerable and a bit husky, sexy and touching. She has no own guitar but borrowed her sister’s. She is pretty. Her songs are piercing, going straight to every inch of your body and finally her heart reaches the audience’s heart, in song. I was really impressed by her music, the voice with the guitar, and by her lyrics. That’s probably because I only listen to 3 singer/songwriters alike, and I am generally easily impressed, but it definitely is worth checking out. There’s also a splendid Elliott Smith cover on the myspace page.
Really cool performance, a lot of emotion, including happy songs hidden in sad songs “because [she] isn’t good at writing happy songs”. Really friendly gal, appreciative of her audience and so on. She gives you shivers and makes you smile. At the same time.
For fans of sad music.
Library Tapes came up next. This Swedish guy surely is doing his thing. With a laptop and a piano he created soundscapes invoking awe throughout the room. This is not my cup of tea, but for some reason he got my attention at the show. I probably wouldn’t listen to any of his 8-or-so CDs more than once or twice, but live, with the atmosphere going on, seeing the guy playing his piano and arranging his music, it was quite impressive. I didn’t get bored all that much so that’s a good indicator. Check it!
For fans of weird music.
I was told that Rivulets would be great. So obviously, I was really psyched to see him perform. He is a man with a guitar and a voice. Beautiful. Heart-felt singing, some great lyrics, great compositions. A truly genuine type of music. This man could silence an army with his music. (Although a few might talk a bit, to which he’ll sing you to “shut the fuck up”). The simplistic musical set-up is used to cross bounds and amaze with a variation of intruiging songs. I don’t know if that means anything, but it’s true.
He has a lot of songs up for download on his website, as well as quite a few CDs, so if you like it, support it.
For fans of sad music.
So yeah, open up your mind to some mellow music, and if you don’t like it, you can always put your Ramones cd back on.
(http://thisaintnoise.blogspot.com/)
———————————————————————————————————–
Elisabeth Vroonen
25.04.2011
Cutting Edge Talent van de Week:
Love Like Birds
Straffe fluisterfolk
‘Alle liedjes zijn heel lofi opgenomen. De reden daarvoor is dat je je ogen sluit en je inbeeldt dat ik vlak naast je aan het spelen ben.’ Dat kan al tellen als welkomsbericht op Myspace. Maar Elke De Mey oftewel Love Like Birds slaagt er wonderwel in om die doelstelling naar de realiteit om te zetten. Met enkel stem, gitaar en soms een streepje piano verkent ze het overlappend domein van slaapkamerpop en fluisterfolk.
De nummers op de vi.be-speler mogen dan niet opgenomen zijn in een professionele studio, de kwaliteit is verbazend. ‘Cold ground’ is niets meer dan stem en piano, en zou in andere handen misschien kaal zijn uitgevallen. De Mey’s manier van spelen is haast aarzelend; in het begin hoor je dat de toetsen niet te volle worden aangeslagen. Maar gaandeweg voel je de slagkracht verhogen, letterlijk. Minimalistisch, effectief gespeeld en zelfs lichtjes nonchalant schippert – of vliegt – de stem op en neer tussen twee noten. En ja, het lijkt alsof dat allemaal live in onze woonkamer plaatsheeft.
Wanneer ze zichzelf begeleidt op gitaar krijgt het geheel een warmere klankkleur, die misschien beter bij haar stem past dat het voorgaande nummer op een ietwat kil klinkende piano. ‘I keep my heart inside a box / outside of my body / so it doesn’t bother me / it shouldn’t bother you / shouldn’t bother anyone’ zingt ze in ‘Heavy heart’. De warme folksound wordt zorgvuldig opgebouwd door haar stem, die dan eens zacht en zalvend, dan weer scherper wat nostalgie opdiept.
Ooit speelde ze alleen ‘s nachts gitaar, zo vertelt ze in dit clipje van Glimworm, zodat zeker niemand haar zou horen. Van je slaapkamer naar het wereldwijde web lijkt dan een reuzenstap, en toch ergens weer niet. Want de nummers roepen dezelfde ‘bedroom acoustic’-sfeer laptop na laptop opnieuw tot leven. Klein maar straf sfeertje, en vooral eentje om in ‘t oog te houden.
Info en lijst met optredens op de facebookpagina van Love Like Birds. Te ver uit de richting? Je kan nog altijd heil vinden op Youtube.
(http://www.cuttingedge.be/myspace/305328-love-like-birds)
———————————————————————————————————–
Patrick Van Gestel
26.06.2011
Destroyer – Overtuigend pleidooi
Dan Bejar zegt wel vaker dat het zijn muzikanten zijn die de muziek van zijn band Destroyer maken tot wat die is. In de Vaartkapoen leek hij dat absoluut te willen bewijzen en van ons mocht het.
Onder haar alias Love Like Birds mocht Elke De Mey het voorprogramma verzorgen. Of dit het zoveelste meisje met gitaar wordt valt nog te bezien. Wij waren vooral onder de indruk van haar opener Oscar, een intriest, traag nummer waarvan de melancholie afdroop. Jammer dat het gitaarspel soms wat te wensen overliet (tijdens Chess raakte ze daardoor twee keer de draad kwijt), maar hier zou toch wel wat in kunnen zitten.
[…]
(http://damusic.be/live/destroyer/overtuigend-pleidooi)
———————————————————————————————————–
Stijn Geldof
20.07.2011
Boomtown dag 1: Van Vossieboy tot Mozes
[…]
Voor elk optreden in de grote zaal van de Handelsbeurs mag een beginnend singer-songwriter zijn/haar kunnen etaleren met 2 nummertjes. De eerste die dat mocht doen, was de Gentse Elke De Mey, alias Love Like Birds. Sowieso al een innemende verschijning, maar stop ze een akoestische gitaar in de handen en kijk wat er gebeurt. Met haar twee pakkende, haast gefluisterde liedjes en haar warme – zij het in het begin wat weifelende stem – kreeg ze de Handelsbeurs helemaal stil. Josh T. Pearson stond in een hoekje van de zaal toe te kijken en knikte tevreden.
[…]
(http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=BLSGE_20110719_001)
———————————————————————————————————–
Gertjan
20.07.2011
[…]
Op dinsdag 19 juli 2011 mochten Marble Sounds aantreden in de concerthallen van de Handelsbeurs. Doordat Boomtown samenwerkt met Alles Kan – een organisatie die steun biedt aan jonge en beginnende, muzikale talenten- kregen we eerst nog een zeer kort voorprogramma geserveerd door Love Like Birds. Het éénvrouwsproject van de singer-songwriter Elke De Meys brengt ons 2 akoestische en melancholische liedjes. Een beetje aarzelend en met trillende -maar glimmende- ogen bracht ze ons 5 minuutjes in vervoering. Nostalgische wintersongs die onmiddellijk blijven na-echoën in de oorschelp.
[…]
(http://www.motherlovemusic.be/concerts/concert-review/marble-sounds-boomtown-festival/)
———————————————————————————————————–
David Ardenois
14.09.2011
Lightning Dust – Ingetogen en intens
[…]
Over het voorprogramma Love Like Birds, oftewel Elke De Mey in haar uppie, kunnen we u niets meegeven omdat de jongedame van Vooruit ons beleefd doch kordaat de toegang tot de Domzaal weigerde: ons late intreden zou de intieme sfeer verstoren. Wellicht is dat een feit.
[…]
(http://damusic.be/live/lightning-dust/ingetogen-en-intens)
———————————————————————————————————–
(ow)
29.09.2011
Recensie RifRaf
Voor haar project ‘Love Like Birds’ wist Elke De Mey zich te omringen met schoon volk als daar zijn Jinte Deprez (Balthazar), Gertjan Van Hellemont (Douglas Firs en The Bony King of Nowhere) en Jasper Hautekiet (ex-Milow). Ze geven de dromerige en breekbare songs van Elke een mooie omkadering van subtiele piano, een jazzy bas of een streepje viool. Word je ontroerd door het geluid van Amatorski dan ga je zeker ook met Love Like Birds wel raad weten. (ow)
———————————————————————————————————–
Dirk Steenhaut
30.09.2011
Goddeau: Slijpschijf
[…] Creatures of an Hour (- Still Corners) wordt bij iedere draaibeurt beter, omdat de songs pas geleidelijk scherpe contouren krijgen. Maar zodra je dat stadium hebt bereikt, krijg je steeds vaker zin om met deze plaat in een stil hoekje te kruipen.
Dat lijkt meteen ook de perfecte plek om kennis te maken met Love Like Birds, het muzikale alter ego van de jonge Gentse zangeres en liedjesschrijfster Elke De Mey. Op het podium klinkt haar slaapkamerfolk voorlopig nog een beetje immatuur, wat zowel te maken heeft met haar beperkte gitaarspel als met de ongelijke kwaliteit van haar songs. Maar dat haar talent onmiskenbaar is, valt af te leiden uit haar titelloze debuut-ep, die in eigen beheer werd opgenomen en uitgebracht in een (voorlopig) gelimiteerde oplage van vijfhonderd exemplaren.
Elke De Mey is gezegend met een warme, dromerige stem -half Astrud Gilberto, half Cat Power– die haar muziek vanzelf al een intimistisch karakter geeft. Vaak heb je de indruk dat ze je haar persoonlijke ontboezemingen rechtstreeks in het oor fluistert, alsof ze wil vermijden dat de buren stiekem meeluisteren. Op andere momenten, zoals in “Cold Ground”, komt ze dan weer vermoeid over en geeft ze de indruk een zwaar gewicht op haar frêle schouders te torsen. “Time has passed between us / Lovers come, lovers go / And we all grow old”, zingt ze in één van haar nummers: heavy stuff voor iemand van nog maar vooraan in de twintig.
Openingsnummer “Oscar”, waarin Love Like Birds zich beperkt tot stem en gitaar, is wat mij betreft het minst overtuigende. Het balanceert vervaarlijk op de grens tussen simpel en simplistisch en zou over een huisdier, een kind of een minnaar kunnen gaan (het eindigt in ieder geval met de imperatief “marry me”). Wat dit ep’tje echter vooral optilt, zijn de arrangementen en de productie van Jinte Deprez (Balthazar) en Gertjan Van Hellemont (die later dit jaar een cd uitbrengt met zijn eigen groep, Douglas Firs). Want de songs beginnen pas echt te ademen en te leven wanneer ze subtiel worden aangekleed met piano, percussie en handclaps (“Sailor Boy”) of met viool en ukulele (het op walsbenen geplante “Manic”). In drie van de vijf tracks voegt ook de contrabas van Jasper Hautekiet (zie: The Ballroomquartet) een interessante verhaallijn toe.
Als ze de gepaste omkadering krijgt, weet Love Like Birds dus wel degelijk boven zichzelf uit te stijgen en werken haar ingetogen songs diep in op je gemoed. Laat dit plantje nog even groeien en over enkele jaren brengt het gegarandeerd wonderlijke bloemen voort.
(http://www.goddeau.com/content/view/9581)
———————————————————————————————————–
Monoherz Blog
04.10.2011
23.09.2011 Fuchsbau, Köln
So ein toller Laden. Ganz abseits und versteckt. Wir kennen die Location und freuen uns heute dabei zu sein. Bisher haben wir hier immer sehr schöne Shows gesehen. Elke (Love Like Birds aus Belgien) und Nathan (Rivulets aus USA) sind sehr liebe Menschen und man versteht sich bestens. Wir eröffnen den Abend und sind etwas vorsichtig als wir auf die Bühne gehen, da die Leute hauptsächlich wegen der Singer Songwriter gekommen sind. Aber wir werden sehr nett in der Fuchsbande aufgenommen und dürfen danach noch zwei sehr schönen ruhigen Sets lauschen. Heute also eine kontrastreiche Mischung, die aber sehr positiv angenommen wurde. Schön! Familiärer Rahmen in dem man sich wohlfühlt.
(http://monoherz.wordpress.com/2011/10/04/23-09-2011-fuchsbau-koln/)
———————————————————————————————————–
15.10.2011
vi.be/radio1: Love Like Birds – ‘Manic’
Elke week gaat Radio 1 op zoek naar nieuw talent op de Poppunt-site vi.be. Deze week kozen we voor ‘Manic’ van de Gentse band Love Like Birds
Elke De Mey doet wat geheimzinnig over het onstaan van de groepsnaam Love Like Birds, en wij zijn gelukkig dol op wat mysterie nu en dan. Voor je het weet slaat je fanasie op hol met dat soort geheimen, en haar muziek werkt dat overigens ook wat in de hand. Er zit een melacholische sfeer in, en een snuifje venijn. Het smaakt af, kortom. Ze wil geen singer/songwriter genoemd worden want daar kan ze niet goed tegen, terwijl ze dat op de keper beschouwd wél is: een zangeres die eerlijke liedjes schrijft en zingt. Elke mag tegen zijn, wij zijn voor!
(http://www.radio1.be/programmas/allez-allez/viberadio1-love-birds-manic)
———————————————————————————————————–
Erik Van Damme
25.10.2011
Love Like Birds – Love Like Birds’ EP:
Subliem en pakkend
Love Like Birds is het pseudoniem van Elke De Mey. Ze haalt haar inspiratie bij artiesten als Damien Rice, Cat Power en Sufjan Stevens, heel mooie referenties.Haar eerste EP ‘Love Like Birds’ gaat alvast de weg op van voornoemde voorbeelden, met dezelfde zeemzoete, strelende aanpak die je hoofd en lichaam als het ware tot rust brengt. Elke beschikt dan ook over een erg dromerige stem die heel diep gaat, best te beluisteren in een intieme sfeer met de ogen bij voorkeur gesloten. Het heeft in zekere zin een mediterende uitwerking. En ja, dit is niets vernieuwends, velen deden het de jonge zangeres al voor, maar ze brengt het met zo een intensiteit dat je gewoon blijft luisteren en meeleven.Hou deze dame alvast in het oog, we gaan er nog van horen. Love Like Birds heeft een subliem en pakkend Ep’tje gemaakt, dat naar meer smaakt. We kijken al uit naar het vervolg.Beluister en/of koop de Love Like Birds EP op Bandcamp
Love Like Birds live zie kan eind 2011 nog onder meer in Brugge, Brussel en Gent. Check de website van Love Like Birds voor precieze info over data en plaatsen.
(http://www.indiestyle.be/album-reviews/love-like-birds-love-like-birds-ep-subliem-en-pakkend)
———————————————————————————————————–
(DOK)
16/11/2011
Love Like Birds (BE) + The Sandwitches (US)
Als Elke De Mey zachtjes liefdesliedjes tokkelt op haar gitaar, val je in zwijm. Dit vogeltje vliegt over de muzikale erfenis van Feist en Cat Power en verdwaalt als ze daar zin in heeft. Solo, maar met gespreide vleugels!
(http://dokgent.be/?ep_event=the-sandwitches-love-like-birds-dj-girls-girls-girls-sketch)
———————————————————————————————————–
(Beursschouwburg)
07/12/2011
S.H.O.W. presents Love like birds + support Jackuba
Vrouwelijke singer –songwriter Elke De Mey, alias Love Like Birds laat met haar heerlijke, met melancholie doordrenkte stem en bijhorende akoestische snaren geen mens onberoerd. Haar intimistische donkere lo-fi folksongs werken diep in op je gemoed en blijven in de oorschelp na-echoën. Voorafgegaan met Beatlemania door Jackuba, de publiekslieveling van Beurschouwburg’s voorbije covercontest.
(http://www.beursschouwburg.be/agenda/detail/nl/2484)
———————————————————————————————————–
(Botanique)
18/01/2012
Applaus voor een kleine grote stem
Acclamation pour une petite voix qui monte
Applause for a raised little voice
(NL) Geïnspireerd door Cat Power en Damien Rice, begon Elke De Mey haar carrière, gitaartokkelend onder haar donsdeken. Fragiel, heel zacht en ietwat treurig, zo valt haar muziek samen te vatten.
Met haar liedjes Oscar en Heavy Heart tourt ze nu al een tijdje heen en weer tussen Gentse café’s en knusse huiskamers.
Intussen werd ze plots opgepikt door de nationale radio en straks is ze eindelijk eens op onze podia te zien in plaats van ervoor.
Love Like Birds is één van de nieuwe revelaties van 2012.
Schoenen met piepende zolen kan je wel missen als je de Rotonde betreedt tijdens haar concert op 25/02 AB BOTA.
Een revelatie, die zingt als een vogeltje!? In het dagelijkse leven Elke De Mey, maar als alias Love Like Birds en dixit Cutting Edge: ‘straffe fluisterfolk, slaapkamerpop, warme folksound.’ Haar Heavy Heart ook al zeer goed bevonden door vi.be, Studio Brussel en Radio 1!
(FR) Inspirée par Cat Power et Damien Rice, Elke De Mey (Love Like Birds) a commencé sa carrière silencieusement, grattant quelques cordes de guitare sous la couette.
Fragile, douce, presque comme un murmure et un peu triste, voila comment nous pouvons résumer la belle musique qu’elle nous propose. Avec ses chansons « Oscar » et « Heavy Heart », elle enchaîne les concerts dans des bars et des petits salons dans sa ville, Gant.
Entre-temps, elle a été choisie par radio 1 & Studio Brussel et, grâce à cela, elle occupera le devant de la scène au Botanique.
Love Like Birds est une des nouvelles révélations belges de 2012.
Ne portez pas de chaussures qui claquent et retenez votre souffle quand vous entrerez dans la Rotonde le 25/02 lors de l’ABBota.
Une révélation, qui chante comme un pinson !? Dans la vie courante, elle s’appelle Elke De Mey, mais elle est aussi “Love Like Birds”, et selon Cutting Edge, elle fait : du folk chuchoté mais très prenant, de la dream pop, avec un son folk chaleureux.” Son “Heavy Heart” est déjà très bien placé sur vi.be, Studio Brussel et Radio 1 !
(EN) Inspired by Cat Power and Damien Rice, Elke De Mey ( Love Like Birds)
started her carreer silently plucking some guitar strings under an eiderdown.
Fragile, very soft, almost whispering and a littledisheartened..That’s how we could summerize her beautiful sound.With her songs Oscar and Heavy heart she has been touring a while now, up and down bars and cosy living rooms in her Flemish hometown Ghent.
Meanwhile suddenly she was picked up by national radio and finaly she no longer will be seen in front of our stage but right there on it.
Love Like Birds is one of the new Belgian revelations of 2012.
Don’t wear squeaky shoes when you enter the Rotonde on 25/02 during AB BOTA.
(http://www.botanique.be/nl/news/applaus-voor-een-kleine-grote-stem)
———————————————————————————————————–
(Le mag de kill-eye)
22/01/2012
Love Like Birds – Heavy Heart
Direction la Belgique où nous attend une jeune artiste se prénommant Elke De Mey. Elke a baptisé son projet musical Love Like Birds et publie actuellement son premier EP. La musicienne flamande a un univers folk lo-fi, qui se situe grosso modo entre Cat Power et Damien Rice. Lisa Germano n’est pas loin non plus. Je vous propose de découvrir son univers avec Heavy Heart qu’on commence à entendre sur les radios belges. C’est la nouveauté du dimanche. Bon dimanche !
(http://lemagdekilleye.over-blog.com/article-love-like-birds-heavy-heart-97533305.html)
———————————————————————————————————–
(Brakke Grond)
01/02/2012
LOVE LIKE BIRDS (B) http://www.myspace.com/lovelikebirds
Elke De Mey oftewel Love Like Birds heeft het liefst dat je haar muziek beluistert met de ogen gesloten, zodat het lijkt of ze vlak naast je zit. En dat is precies wat ze op Sonic Connections gaat doen. Minimalistische en breekbare liedjes, balancerend op de zompige maar warme grens tussen fluisterfolk en slaapkamerpop.
———————————————————————————————————–
(RTBF/Pure FM/StuBru)
03/02/2012
Le jeudi 9 février, Pure FM et Studio Brussel proposent “La musique fait la force”, une émission bilingue exceptionnelle diffusée simultanément sur les deux antennes, de 21h à 23h.
(…)
De son côté, Kirsten proposera – en français – aux auditeurs francophones de découvrir des artistes comme Netsky, School is cool, Hickey Underworld, SX ou encore Love Like Birds, qui font le buzz en Flandre mais pas encore chez nous.
(http://www.rtbf.be/purefm/article?id=7501423)
(http://www.tuner.be/actu.asp?id=144915&content=home)
(http://www.lalibre.be/culture/mediastele/article/718593/la-musique-fait-la-force.html)
———————————————————————————————————–
Jos
03.02.2012
Love Like Birds’ EP
Ik heb Love Like Birds leren kennen dankzij Studio Brussel.
Ik ben na stoplicht gewoon aan de kant gaan staan om goed te luisteren en ik moest weten wie dit prachtige nummer
had gemaakt. (Christophe en Ayco ga zo door)
Nu ga ik zeker ook nog de CD-versie aanschaffen. (maar daar kon ik niet op wachten)
‘t Beste dat mij dit jaar is overkomen.
PS: ook het ondergewaardeerde RifRaf ha ons al “gewaarschuwd”.
(iTunes)
———————————————————————————————————–
Tom Peeters
06.02.2012
CD: Love Like Birds
Love Like Birds, Love Like Birds singer-songwriter (eigen beheer)
“Thanks to the ones I love and have loved, for blooming, breaking, broken en mended hearts.” Elke De Mey is graag oprecht. Op de achterkant van haar titelloze debuut-ep. In haar miniatuurliedjes.
De 24-jarige zangeres uit het Gentse treedt al een tijdje op onder het pseudoniem Love Like Birds en vond de tijd rijp voor een tussenstand. Resultaat: vijf songs, opgenomen met de hulp van Jinte Deprez (Balthazar) en Gertjan Van Hellemont (The Bony King of Nowhere) en uitgebracht in eigen beheer, zoals het haar slaapkamerfolkpop het best betaamt.
Wij beschikken over nummer 376 van de 500 handgenummerde exemplaren en horen daarop een warme hese stem, die het aandurft nog echt unplugged te zijn. Met vaak alleen wat ruis en haar eigen gitaargetokkel op de achtergrond hoor je elke snik van haar dromerige stem.
Behoorlijk confronterend soms. Op ‘Heavy heart’ weent ze een “salty sweater full of tears”. Op ‘Sailorboy’, dat onder een verdacht vrolijk gesternte van start gaat, inclusief tamboerijn en handgeklap, blijkt ze eens te meer afscheid te nemen van een oude geliefde. En ook elders raakt dit meeslepende debuut een gevoelige snaar met een zweem van mysterie en veel ingetogen emoties.
(http://www.brusselnieuws.be/cultuur/cd-love-birds)
———————————————————————————————————–
(exprof)
09.02.2012
Love Like Birds au Music Village, Bruxelles, le 9 février 2012
The bird has a long and storied history in rock music: The Byrds – The Birds ( Avec Ron Wood) – Andrew Bird – Charlie Byrd ( du jazz, nous en convenons) – The Fabulous Thunderbirds- The Eagles- Eagles of Death Metal- The Black Crowes – Stone the Crows- A Flock of Seagulls- Ducks the Luxe- The Jayhawks- The Bird and the Bee…. chez nous: Birds That Change Colour- The Fell Ducks- Goose… et depuis peu Love Like Birds!
La Gantoise Elke De Mey, alias Love Like Birds, vole haut dans les charts du Nord du pays et participera ce 25 février au doublé AB/Bota. Ce midi, l’AB et Broodje Brussel l’invitent au Music Villagepour un déjeuner musical tout en douceur.
Après la courte introduction d’Isabelle, Elke se saisit d’une acoustique et le contrebassiste, Benne Dousselaere ( The Violent Husbands – Tape Tum), tripote un sampler “ouvrez la cage aux oiseaux” pour nous faire entendre un frivole gazouillis devant annoncer le printemps.
Le duo amorce le chuchoté ‘ Oscar’, ouvrant le EP cinq titres que l’oisillon a sorti en 2011.
A première vue, Oscar lives in a tree, probablement pas du côté d’Hollywood… il a disparu, où est-il passé ce volage, si tu le vois, préviens Elke… elle pleurniche: my sweet Oscar, marry me!
Du lo-fi dream folk intimiste, précieux et teinté de mélancolie juvénile.
Tendre comme un pastel de Mary Cassatt.
‘ Cold ground’, oui, ma très chère, on se les gèle!
Un bluesy folk noir aussi tristement beau que du Emily Jane White.
On adhère également aux comparaisons avec cette autre perle soft uit Vlaanderen: Amatorski!
Benne au piano pour le feutré ‘ Hermit’, il reprend la contrebasse et le duo engage ‘ Manic’ , un chant vulnérable sur background vaguement jazzy.
De vaporeuses effluves d’Alela Diane, de Cat Power quand elle se fait délicate, de Laura Marling ou de Soap & Skin flottent dans les airs, lorsque soudain, un couac… me suis trompée, faut recommencer!
On n’a pas l’habitude de jouer à midi, s’excuse Benne. L’oiseau a pris une teinte vermillon et reprend la ritournelle avec de jolis backups du contrebassiste.
Encore une fois, sorry voor de blunder, balbutie l’enfant qui, solo, interprète le raffiné ‘ Drink up’, tout le charme de la dentelle hivernale.
Une cover pas vraiment étonnante: ‘ Train Song’ de Vashti Bunyan, the godmother of freak folk, sera suivie du bref ‘ Cowboy George’: une contrebasse, des fingersnaps, un western bluette.
Oui, Guy?
Son timbre te rappelle Suzanne Vega, t’es sûr, fieu, pas Nina Hagen?
Avec ‘Sailorboy’, on ne quitte pas le registre mélancolique.
Love Like Birds termine ce set de 45′ avec le hitsingle fragile ‘ Heavy Heart’… a salty sweater full of tears… on va tous chialer si elle la joue aux sentiments!
Love Like Birds: du bedroom folk minimaliste, soyeux, frêle… idéal en cette saison frileuse .
(http://exprof21.blogspot.be/2012/02/love-like-birds-au-music-village.html)
———————————————————————————————————–
12.02.2012
Hypnoiz
Zaterdag 14/04: Love Like Birds + Geppetto & The Whales + J Keens Balloon Flight
Concert @ JOC Ieper, Het Perron, Fochlaan 3, 8900 Ieper
Love Like Birds
De kogel is door de kerk, het Belgische antwoord op Soap & Skin heet Love Like Birds en is het liefdeskind van Elke De Mey. Wat geneurie, een paar hand claps en fijne gitaarriedels. Producersduo Jinte Deprez (Balthazar) en Gertjan Van Hellmont (The Bony King of Nowhere) wisten heel goed welke elementen ze moesten accentueren om de intimistische slaapkamerfolk van de Gentse jongedame tot leven te wekken. Op de gelijknamige EP valt vooral op dat Elke De Mey niet veel meer nodig heeft dan haar dromerige stem om intens, verstillende en recht-naar-het-hart gaande songs neer te krabbelen. Met ‘Maniac’ en ‘Heavy Heart’ beschikt Love Like Birds over twee wondermooie en volwaardige hits op respectievelijk Radio 1 en Studio Brussel. Sky is the limit.
(http://www.westhoek.be/nieuws/776/voorjaarskalender-hypnoiz-ieper)
———————————————————————————————————–
Ivo Victoria
20.02.2012
Voorbeschouwing Sonic Connections
DE TERUGKEER NAAR HET INTIEME
Met het oog op de volgende editie van het alternatieve pop- en rockfestival Sonic Connections laat schrijver Ivo Victoria zijn gedachten gaan over de terugkeer naar het intieme in de muziek.
door Ivo Victoria
Het was een lome zondagmiddag en de radio stond aan. Mijn lief en ik waren in gesprek en plots viel dat gesprek dood. Door de kamer zweefde een dromerige meisjesstem ondersteund door een akoestische gitaar en spookachtige backing vocals, als de stemmen van geesten.
We luisterden het nummer helemaal uit, terwijl we elkaar aankeken, en aan het eind legde ik mijn oor tegen de speaker om de afkondiging niet te missen: Love Like Birds, zei de presentatrice.
Mijn lief en ik hervatten ons gesprek terwijl ik naar de laptop liep en twitterde dat ik het liedje Heavy Heart van Love Like Birds had gehoord en dat het zo mooi was. Een uurtje later zag ik dat Love Like Birds dat bericht retweette. Ik klikte door naar de website en zag een lieve, handgetekende flowchart die uitlegde hoe je een ep-tje kon bestellen. Dat deed ik. De volgende dag mailde Elke De Mey mij haar bankgegevens en ik vroeg wanneer ze een keer in Amsterdam speelde. Op Sonic Connections, was het antwoord. Een week later lag de ep in de bus.
Wat in dit verhaal níet strookt met de tijdgeest is dat ik Love Like Birds voor het eerst hoorde op de radio. Ik luister zelden radio. Wel ben ik lid van een clubje muziekliefhebbers met een honderdtal leden die elkaar middels een gesloten Facebookgroep coole platen, nieuwe bands en interessante concerten tippen. Eens in de zoveel tijd worden er (thema)compilaties gemaakt en gedeeld. Wat zij mij vertellen is veel waardevoller dan de door marketing beïnvloedde radioplaylist. Ik ken hen, weet wiens smaak bij de mijne past en wie mij vaak verrast. Wanneer ik de eindejaarslijstjes scan, blijk ik zelden iets te hebben gemist, integendeel: er is altijd een handvol mooie albums die mijn playlist wél heeft gehaald maar die van de zogenaamd toonaangevende media niet.
Ik heb de radio niet meer nodig, mijn vrienden zijn mijn radio. En ik ben daarin niet de enige. Begin 2010 beklaagde popjournalist Gijsbert Kamer zich in de Volkskrant over het verdwijnen van de collectieve factor van popmuziek. Zelden zijn liedjes nog wereldwijd een hit en het ‘wij’-gevoel dat acts als the Beatles, Elvis, Michael Jackson of U2 opriepen is verdwenen. Volgens Kamer ‘het failliet van de popmuziek.’ Veel muziekliefhebbers denken daar anders over.
Wie sociale netwerken als Twitter of Facebook volgt, ziet dat muziek nog steeds verbindt, niet doordat we met zijn allen achter diezelfde act aan lopen, maar wel omdat we graag onze nieuwe vondsten met elkaar delen, onze gemoedsgesteltenis van een soundtrack voorzien, onze persoonlijkheid illustreren, onze hoop, liefde en angst vaak beter kunnen uitdrukken door middel van een liedje dan met woorden. Deze terugkeer naar het intieme is dus geen terugkeer naar individualisme. Bij elke band hoort een verhaal, en een liedje is een gevoel, een plek, een gebeurtenis die wij graag met anderen delen. Zoals Love Like Birds een heerlijk lome zondagmiddag was in Amsterdam-Oost.
Het is niet louter een technische zaak van iPods, iTunes playlists en social media die onze persoonlijke muziekbeleving verandert. Neem de live ervaring. Relatief kleinschalige festivals als Into the Great Wide Open of Le Guess Who die in een unieke omgeving een verrassende programmering neerzetten, floreren als nooit tevoren en creëren een stroom van mooie verhalen die zich in hoog tempo verspreiden. Je was erbij, of je moest erbij geweest zijn. We willen niet meer mee met de massa, maar gaan op zoek naar wat ons écht raakt. En om geraakt te kunnen worden, is nabijheid – letterlijk en figuurlijk – een noodzakelijke voorwaarde.
De huidige, onzekere tijden, waarin de mens in toenemende mate vervreemdt van de grote, abstracte krachten die de wereld regeren – denk aan de banken- en Eurocrisis – spelen daarin zeker een rol. Politiek en maatschappelijk gezien raakt de mens steeds meer in zichzelf gekeerd, en keert hij terug naar eigen land, stad, huis, gezin; terug naar oude normen en waarden die houvast bieden. In de kunsten zie je een zelfde reactie, gedreven door diezelfde vervreemding.
Ook kunstenaars gaan pogen om het onbevattelijke bevattelijk te maken door het terug te brengen tot of te vertrekken vanuit een persoonlijk verhaal. Maar in plaats van in zichzelf te keren, trachten zij vanuit dat persoonlijk verhaal naar buiten te breken. Theatermaker en dichter Marjolein van Heemstra voerde een maand lang Skypegesprekken met drie jongeren die op dezelfde datum als zij werden geboren in een ander werelddeel. Daarna bracht ze met elk van hen een week door. Uit dat materiaal distilleerde ze de veelgeprezen voorstelling Family ’81, ‘een zoektocht naar het grote verbindende verhaal van een generatie’. Een mooi voorbeeld van een terugkeer naar het intieme in vorm, in een poging om inhoudelijk ‘het grote’ te verklaren.
Het Amsterdamse Instituut voor de Loslopende Mens focust zich met tal van ludieke en minder ludieke concepten zoals de Therapeuterette (één-op-één met een therapeut naar keuze) al jaren op ‘mensen die zijn losgeraakt van hun traditionele achtergrond en steeds meer op zichzelf worden teruggeworpen.’ Juist op een massaevenement als Lowlands zijn dat soort intieme programmaonderdelen een doorslaand succes.
Als schrijver merk ik dat individueel contact met de lezer steeds belangrijker wordt – zeker voor de lezer. Huiskamerfestivals (zoals Cult Royale in Schipluiden) en kleedkamervoordrachten (op het Geen Daden Maar Woorden Festival) zijn de meest intense manieren om je verhalen over te brengen. Mensen genieten van deze situaties omdat ze aandacht willen, en betrokkenheid. En ze worden er zelf aandachtiger en betrokken van. De avond dat ik hen verhalen vertelde, wordt een verhaal op zich, dat zij verder verspreiden.
Op Sonic Connections buigen professionals uit de muziek zich over de ‘terugkeer naar het intieme’ tijdens een meeting in samenwerking met Muziekcentrum Nederland. Er dienen zich ook tal van zakelijke uitdagingen voor de culturele sector aan. Organisatoren van grootschalige concerten krijgen het bijvoorbeeld moeilijker omdat door de ‘versplintering’ van de muziekconsumptie steeds minder acts ‘doorgroeien’ naar Ahoy- of stadionniveau. Tegelijk kan een artiest niet overal tegelijk zijn. De inrichting en organisatie van festivals en evenementen zijn veranderd – zij moeten zich steeds meer richten op de unieke ervaring waarnaar de hedendaagse cultuurliefhebber op zoek lijkt te zijn.
Sonic Connections organiseerde jaren huiskamerconcerten in samenwerking met Live in Your Living Room. Dit jaar heeft het festival een nieuw podium gecreëerd in de Expozaal van de Brakke Grond, voor zittend publiek. Een mooie zaak voor kwetsbare acts als Love Like Birds die op een groot podium een goeie kans zouden hebben te verzuipen.
Dus in die Expozaal vind je mij straks terug – op de eerste rij,lekker dichtbij. Zodat ik in haar ogen kan kijken, haar vingertoppen de gitaarsnaren zie strelen terwijl ze zingt ‘…a salty sweater full of tears, because I cried so hard…’
De Vlaamse auteur Ivo Victoria was lange tijd werkzaam in de muziekwereld en woont sinds 2002 in Amsterdam. Van zijn hand verschenen twee romans: Hoe ik nimmer de Ronde van Frankrijk voor min-twaalfjarigen won (en dat het me spijt) (2009) en Gelukkig zijn we machteloos (2011).
(http://www.brakkegrond.nl/de_diepte_in/podiumkunst/Artikel_Sonic_Connections_2012_door_Ivo_Victoria/)
———————————————————————————————————–
(het Depot)
21.02.2012
Love Like Birds (Elke De Mey) is aan steile opmars bezig. Haar debuut EP (uitgebracht in eigen beheer) maakte grote indruk bij RifRaf, Radio 1 en StuBru draaien Manic, uit die EP en het tourschema van de 24-jarige Genste wordt steeds langer. Een grote aanrader voor wie houdt van The Bony King Of Nowhere, Isobel Cambell en ja ook, Leonard Cohen. Wie te laat was voor een kaartje, kan op 8 maart terecht in het STUK, waar Love Like Birds optreedt met Liesa Van Der Aa.
(http://www.hetdepot.be/node/2505)
———————————————————————————————————–
(Nijdrop)
24.02.2012
Love Like Birds, dat is de Gentse twintiger Elke De Mey in de hoedanigheid van een dromerig elfje. Met niet meer dan een gitaar, haar stem en zo hier en daar een zorgvuldig gekozen effectje speelt ze iedere zaal helemaal stil. Haar stem klinkt warm, zoet, intiem, wat melancholisch en een beetje hees. Deze fraaie vogel laat zich inspireren door Damien Rice, Cat Power en Sufjan Stevens en doet denken aan Amatorski. A Bird to Love!
(http://www.nijdrop.be/?p=2130&utm_source=rss&utm_medium=rss&utm_campaign=blaudzun-love-like-birds)
———————————————————————————————————–
Bart Somers
26.02.2012
Verslag en foto’s ABBota 2012 in Botanique op 25 februari
– Love Like Birds maakt indruk
Foto’s door Bram de Greve
Wie denkt dat artiesten enkel instrumenten tegen de grond katapulteren om stoer te doen, heeft het soms mis. Elke De Mey, op een podium ook en vooral Love Like Birds genoemd, laat na de eerste song van pure zenuwen haar gitaar vallen. Het zou de luidste knal zijn van haar voor het overige erg ingetogen optreden, waarin de zenuwen het gelukkig niet halen van het talent. We zakken niet zo vaak speciaal voor een openingsact af naar een festival, maar Love Like Birds bewijst dat al onze lovende woorden in het verleden terecht waren en zingt prachtig over minimalistische gitaartokkels heen, begeleid door een contrabas, loop station, wat percussie en nog enkele andere fijne geluiden. In de Rotonde zagen we ooit onder meer Soap&Skin, Agnes Obel en Hope Sandoval (Mazzy Star) knappe dingen doen. Love Like Birds weet onze aandacht even hard vast te houden en trekt volgens ons binnenkort regelrecht richting grotere podia. En niet enkel als openingsact.
Speciaal voor Love Like Birds naar Botanique afgezakt dus, al bleven we ook voor de andere acts. Zoft is een experimenteel noise-duo dat op de grond opgesteld staat in plaats van op het podium, en dus vooral interessant is voor de mensen op de eerste twee rijen. Birds That Change Colour heeft naast hele fijne, vaak aan de 70s refererende muziek, ook aan het visuele aspect gedacht door zich te tooien in knappe uniformen. De frontman slaagt er ondanks een zwakke kennis van het Frans in om een fijne communicatie met iedereen in de zaal tot stand te brengen. Customs live heeft voor- en tegenstanders. Voor ondergetekende is het gek genoeg de eerste keer dat hij de groep live ziet, en het smaakt naar meer. Als deze band uit Londen komt in plaats van uit Leuven, slagen ze erin om zalen in heel Europa te vullen, zeker weten. Alleen stom dat zanger Kristof er zo eentje is die denkt dat hij in Brussel een grotendeels met Vlamingen gevulde zaal bijna uitsluitend in het Frans moet toespreken. De eer om af te sluiten is weggelegd voor Dan San, dat mag doen wat ze in Botanique al meermaals deden: het publiek op enthousiaste wijze trakteren op vaak Scandinavisch aandoende rustige folk. We kijken al uit naar ABBota 2013, een uitstekende formule om vooral relatief onbekende acts en een geïnteresseerd publiek kennis te laten maken met elkaar.
———————————————————————————————————–
Johan Meurisse
01.03.2012
Love Like Birds EP
Love Like Birds – Pop/Rock – Eigen Beheer
Love Like Birds is het alter ego van de jonge sing/songschrijfster Elke De Mey .
Ze slaagt in een handvol dromerige, breekbare songs op haar titelloze EP. Ze worden sober gehouden door haar akoestische gitaar of piano en haar warme stem (“Oscar”, “Cold ground”) , of klinken ietwat aantrekkelijker door de (beperkte) toevoeging van een jazzy bas en viool, zoals op de elegant gevoelige single “Heavy heart”. Ze kreeg de hulp van o.m. Jinte Deprez (Balthazar), Jasper Hautekiet en Gertjan Van Hellemont . 5 intimistische songs die ontroeren en een beloftevolle muzikante inleiden .
(http://www.musiczine.net/nl/d-couvertes/love-like-birds/love-like-birds-ep/)
———————————————————————————————————–
Clubcircuit
06.03.2012
Podcast maart nu online
Als een lenteveulen dartelt de podcast van maart muzikaal alle kanten uit met de dansvibes van Stromae en Brownz, de heerlijke gitaren van The Hickey Underworld, Bed Rugs en Little Trouble Kids, ingetogen momenten met Ansatz der Maschine en Love Like Birds, nachtelijke sounds van Mirel Wagner en Tindersticks, popmelodieën van Anton Walgrave en Superlijm en het fantastische Ploegsteert van Het Zesde Metaal als uitsmijter. Het interview met The Hickey Underworld houden we tegoed tot april, maar Sioen serveren we nu alvast zodat je alles te weten komt over zijn nieuwe werkwijze, de positieve kleur van zijn muziek en zijn verhouding met de piano. Ook Ansatz der Maschine wisten we te strikken. Het waarom van teksten, de band met Mark Linkous en de bloedmooie winterplaat die ze maakten, vormen de rode draad van het gesprek. Tot slot nog even meegeven dat het voorziene concert van Stromae op 21 maart geannuleerd is.
Je kunt de podcast beluisteren via de RSS feed, via de player op de homepage of rechtstreeks via deze link.
En uiteraard is er ook Mixcloud!
———————————————————————————————————–
Xavier Kruth
11/03/2012
Liesa Van der Aa en Love Like Birds, STUK, 8/3/2012
Liesa Van der Aa is zo verdomd goed dat je het gewoon zou willen houden op: ga zelf kijken. Maar als ik het goed voorheb hoort dit niet helemaal tot de geplogenheden bij muziekrecensenten. En bovendien heb ik nu toch de moeite gedaan om te gaan en aandachtig te luisteren.
Als voorprogramma had Liesa Love Like Birds meegebracht, een project van de Gentse Elke De Mey. Als je als ‘slaapkamerfolk’ en ‘fluisterpop’ omschreven wordt, dan spitsen we onze oren. Elke vangt aan met twee nummers op haar gitaar, en wordt vanaf het derde nummers vergezeld van Bente op bas en Jinte op viool en percussie. De groep gebruikt ook loops, hetgeen tot een verrassend doch ontspannen moment leidt als blijkt dat de groep tot drie maal toe blijft haperen op Sailor Boy. Alhoewel, sinds we weten dat zelfs de versprekingen in Blind Date op voorhand afgesproken waren, kunnen we ons afvragen in hoeverre ook dit geen doorgestoken kaart was. Hoe dan ook, een heel optreden lang wist Love Like Birds het publiek in de ban te houden, in die mate dat je een speld kon horen vallen. Lang leve de nieuwe geluidsnormen!
(…)
(http://www.darkentries.be/nl/concerten/?cid=252)
———————————————————————————————————–
StuBru
04.04.2012
Elke De Mey van Love Like Birds is nog maar net van het podium gestapt of ze hangt al aan de lijn met Kirsten. Ze speelde in de mooie Bushzaal in Londen en is super tevreden van haar optreden. Het publiek wil zelfs massaal hun plaat kopen. “De helft van mijn winkeltje is al leeg!”
Interview:
http://www.stubru.be/sites/all/themes/stubru/swf/mediaplayer/video/player.swf
———————————————————————————————————–
Alice & June
06.04.2012
Love Like Birds = belgialainen singer-songwriter Elke De Mey. Naisen tummanpuhuva, herkkä, koruton folk ja lämmin, hieman käheä ja vuotoinen ääni tuo mieleen Marissa Nadlerin ja vielä enemmän Hope Sandovalin. Kun Love Like Birdsia kuuntelee silmät suljettuina, tuntuu kuin Elke soittaisi aivan vieressä, muuten pimeässä mutta kynttilöin valaistussa huoneessa. Nauhoituksissa kuuluu taustalla ajoittain hiljaisia muita ääniä, mutta se ei haittaa vaan tekee musiikista, kuuntelukokemuksesta käsinkosketeltavan. Elke on julkaissut Love Like Birds nimeä kantavan EP’n jo viime vuoden syyskuussa, mutta minä kuulin sen vasta tänään ja päätin heti jakaa tämän ihanuuden teille. Tästä naisesta varmasti kuullaan tulevaisuudessa vielä paljon!
////
Love Like Birds = Elke De Mey, a singer-songwriter from Belgium. Her dark, delicate folk music and warm, dreamy and a little husky voice reminds me greatly of Marissa Nadler and even more of Hope Sandoval. When you close your eyes and listen to Love Like Birds it feels like Elke is playing her guitar and singing right next to you in a dark room that’s illuminated with candles. Other little sounds can be heard in the recordings but it doesn’t matter, it makes the listening experience more real. Elke has released a self-titled EP “Love Like Birds” last September. I heard it for the first time today and decided to tell you about her right away. I’m sure we’ll be hearing more of her in the future!
———————————————————————————————————–
sq
07.04.3012
Gisteren gezien: Dark Dark Dark en LovelikeBirds in EKKO, Utrecht, 6 april 2012
Voorprogramma Love Like Birds bleek een ontzettend mooi Vlaams meisje met bloem in het haar ´goedenavond ik ben Love Like Birds en merci dat u allen gekomen bent´. Niet echt betoverend, maar zeker leuk voor een voorprogramma, én aardige composities. Haar stem én de begeleidende (contra-) bassist stonden wat hard en dat was spijtig want daardoor was haar gitaarspel minder te horen en dat was, hoewel begeleidend en minimalistisch, mooi en prettig. Een goede opmaat en goed passend bij de speelse folky sound van Dark Dark Dark.
Dan Dark Dark Dark. Ik had ze al eens gezien zomer vorig jaar en het was sindsdien flink veranderd. Zangeres Nona had haar bril afgedaan, en ook wat verlegenheid. De rest van de band was ook gegroeid. De drummer (dat leek me een andere dan de vorige keer) vond ik te beweeglijk en vooral te hard, maar per saldo kwam de metamorfose de muziek ten goede. Het eerste ontroerende moment was eigenlijk al voordat het concert begon. De DJ bij Ekko draaide sfeervol, maar was nog op volle sterkte terwijl de band al op het podium stond te wachten. Nona maakt dan duidelijk dat ze wil beginnen door als een soort soundcheck even kort iets te zingen en kiest daarvoor een paar maten van Talk to me of Mendocino van Kate & Anna McGarrigle – Kate & Anna McGarrigle (1975) (top 10 album van mij al sinds ik user werd in 2005). Dat kon dus al niet meer stuk voor mij.
Het werd een afwisselend optreden, waarbij vooral het nieuwe materiaal me positief opviel. Presentatie was expressiever dan de show uit 2011. De mooie akkoorden blijven het handelsmerk, maar het geluid staat verder van de folk af, er zijn meer experimenten met ritmewijzigingen en halverwege de show was er ook ineens een ´60 klinkend nummer, waarbij Nona ook los van haar piano even helemaal naar voren kwam: half een parodie, toch bijzonder. Artiesten kwamen over als mooi gedreven door de muziek: ook lastige passages werden als het ware bijna ´achteloos´ gespeeld. Omdat de spannendste nummers ook de onbekende waren ben ik zeer benieuwd naar het nieuwe album en dat komt er dus nog in de loop van het jaar. Een van de mooiste onbekende nummers echter, zo bleek later, was een oudje: Trouble no More komt van een eerder album uit 2008. Maar goed dat ik die ook gekocht had, anders had ik dat niet geweten. Daydreaming, laatste nummer voor de toegift, kreeg de meeste respons.
Erg genoten van dit optreden, al was het geluid niet optimaal, en alle souvenirs zijn weer gekocht. Dat was trouwens nog best een leuk gezicht bij de merchandise: Nona Marie en Elke de Mey zo naast elkaar in dat kleine hoekje van Ekko. Daar had ik best een foto van willen hebben. Ik heb nog nergens foto´s of video´s gezien van dit optreden (en ik heb echt wel even gezocht).
(http://www.musicmeter.nl/forum/15/393/1500#1511)
———————————————————————————————————–
Janne Degryse
15.04.2012
J. Keens Balloon Flight + Love Like Birds + Geppetto & The Whales @ Joc Ieper
14 april 2012, deze datum stond al enkele weken vastgeprikt op mijn kalender: drie topgroepen op één avond, quoi. Het Joc van Ieper werd voor de gelegenheid omgetoverd tot een kneuterige kamer met de nodige retro bedlampjes en schoon volk zat met trosjes op de grond. Nog snel even de nodige voorraad pintjes inslaan, en we kunnen beginnen.
“Het voelt een beetje als thuiskomen”, aldus J. Keens Balloon Flight, het Ieperse alter ego van Vincent Coomans. Deze singer-songwriter mocht de avond aftrappen en deed dat alvast op een intieme manier: slechts zichzelf vergezellend, met op zijn schoot een gitaar en in zijn broekzak bakken talent. Eigen nummers moeten niet onderdoen voor covers als Ideoteque van Radiohead, voor de gelegenheid ontstript van alle elektronische bijklanken, of encore The Animals Are Gone van Damien Rice. Fragiel, maar hij vraagt en krijgt de aandacht met zijn erg markant stemgeluid. De voorbije jaren al sterk gegroeid, benieuwd wat deze J.Keens nog allemaal te bieden heeft. (Facebook)
En ‘fragiel’ is een woord dat ook perfect past bij het Gentse Love Like Birds rond singer-songwriter Elke De Mey. Deze dame, zowel een streling voor het oor als voor het oog, kan eindeloos boeien met haar dromerig gitaarspel en zeemzoete stem. Denk Amatorski meets Feist. Haar Heavy Heart wordt sporadisch gedraaid op StuBru en Radio 1, en ook live klinkt het nummer erg overtuigend, net zoals de rest van haar repertoire dat momenteel gebundeld is op een titelloze EP. Een thumbs up ook voor haar compagnon op de contrabas, met wie ze op een sublieme manier Train Song van Vashti Bunyan ‘leende’, zoals ze het zelf zo mooi zei. Love Like Birds vult de ruimte moeiteloos met melancholie en bewijst dat less soms more is. (Facebook)
Derde groep van de avond: Geppetto & The Whales, de gedoodverfde favoriet op de finale van Humo’s Rock Rally dit jaar, die dan toch net niet de top drie haalde. Erg merkwaardig, want zelden zo’n energieke set gezien. Het vijftal is perfect op elkaar ingespeeld en brengt songs die doen denken aan Local Natives, Fleet Foxes of Mumford & Sons. Zelden een aarzeling gezien in hun gitaarspel en ook de samenzangen zitten opvallend strak. Singles Oh My God en Juno scoorden goed, maar hun cover van Foo Fighter’s Best Of You werd het hoogtepunt van de avond: om bij weg te dromen, en -al durf ik het niet luidop zeggen- misschien zelfs beter dan het origineel. Momenteel zijn de mannen druk bezig met het maken van een EP, een full album zou in de loop van 2013 verschijnen. Iets om naar uit te kijken! (Facebook)
———————————————————————————————————–
DaMusic
16.04.2012
5. Love Like Birds – ‘Love Like Birds’ (10”) Tijd voor introspectie, want ook stemmige folkplaatjes gaan op Record Store Day over de toonbank, zoals deze titelloze ep van Love Like Birds ofte Elke De Mey. Ze bracht de vijf songs vorig jaar in eigen beheer uit. Dat ‘Love Like Birds’ nu een 10”-release krijgt, moet goed doen. Er worden slechts honderd exemplaren van geperst. Wees er dus snel bij, als jij je RSD wilt afsluiten met een mengeling van zacht gekraak, sobere arrangementen en heel veel vogeltjes, niet het minst nachtegaal De Mey zelf.
Meer info over Record Store Day Belgium 2012: www.recordstoreday.be.
———————————————————————————————————–
Just music that i like
18.04.2012
Love Like Birds – New Music “Introducing”
Facebook / /lovelikebirds.wordpress.com/
Most bloggers will say one of the best ways to discover new artists is to trawl through support artist listings for gigs / venues that interest you, well I was looking at the Dark Dark Dark show listing in London a couple of weeks back and came across this artist, the support for their show at Bush Hall Love Like Birds (the pseudonym of Belgian singer/songwriter Elke De Mey), who released a five track self-titled EP towards the end of last year…
It is, in a word, stunning. Elke has a beautiful, warming voice that caresses your mind and the delicate, intimate nature of her songcraft is bound to tug at many a heartstring. Opener “Oscar” sets a soft and dreamy tone where fragile guitar plucks provide the only accompaniment for her hushed, soothing words, a track that will make you want to grab a blanket, close your eyes and think of better times.
The highlights, for me, are when the EP is at its most vulnerable, like on the bare-boned “Heavy Heart”, deeply felt and subtly delivered, the honesty of the lyrics and tone of Elke’s voice is aching and bruised, I find myself completely drawn in as it touches my soul and send shivers down my spine and likewise when the guitar is swapped for a piano on the closing track “Cold Ground”, similarly restrained with a haunting simplicity, her sad, longing vocals drench melancholic keystrokes to finish the EP on a lonely, heart-felt note.
I find myself introduced to s a singer/songwriter with a seemingly effortless, natural talent with the potential to make a real impact here in the UK, I’m not quite sure why I can’t see any UK coverage thus far if I’m perfectly honest. Let this be the start. An EP you are going to want to buy, which you can on CD via Love Like Birds own shop or digitally via bandcamp. The next time she’s in London, consider me there.
———————————————————————————————————–
Het Nieuwsblad – Stijn Geldof
21.04.2012
Gent vierde in groten getale vinyl op Record Store Day
(…)
Zo ook in de Vynilla aan de Sint-Kwintensberg, al ging het er daar iets gemoedelijker aan toe. Uitbater en platenbaas van zijn eigen Vynilla-label Bob Driege had twee gelimiteerde en exclusieve Record Store Day-vinyls voor de liefhebbers: De eerste EP van Love Like Birds en de debuutplaat van Tiny Legs Tim, One Man Blues. Elke De Mey van Love Like Birds en Tim De Graeve van Tiny Legs Tim speelden heel erg gesmaakte concertjes op straat voor de Vynilla. Tim had voor de gelegenheid Roland meegebracht.
(…)
(http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=BLSGE_20120421_003)
Hitjock-muzieksite.be
29.04.2012
Alarmschijf – Love Like Birds & Heavy Heart
Love Like Birds is het alter ego van Elke De Mey. Deze Gentse singer-songwriter staat voor -zogenaamde- ‘bedroom Folk’, met een aantrekkelijk & intimistisch gevoel. Op haar 1ste Ep gaat Elke voor een zeemzoete & strelende aanpak, haar warme & dromerige stem zorgt -zowaar- voor een mediterende werking. Uit haar titelloze -maar vooral sublieme- Ep, gaan we voor “Heavy Heart” als nieuwe Alarmschijf. Love Like Birds, een naam die we zeker in het oog moeten houden….
Mei 2012
———————————————————————————————————–
abconcerts.be
15.05.2012
Tommigun + Love Like Birds
30.08.2012 – Feeërieën
20u30 – Love Like Birds (b)
Love Like Birds is het
geesteskind van de Gentse Elke De Mey. En wij zijn verliefd. Op die breekbare en
dromerige stem. Op de spaarzame instrumentatie. Wij willen Karen Dalton,
Emiliana Torrini en CocoRosie roepen. Of Mariee Sioux. Niet als perfecte
vergelijking, wel omdat we vinden dat Love Like Birds iets even unieks heeft.
Afgelopen jaar verscheen een titelloze, in eigen beheer uitgebrachte EP in een
hand genummerde oplage van amper 500 exemplaren. “For blooming, breaking,
broken and mended hearts” stond er terecht te lezen in de liner
notes. Radio 1 en StuBru volgden met airplay. Alsook een optreden in UK als
support van Dark Dark Dark. Balthazar en The Bony King Of Nowhere zijn fan. En
wij zijn verliefd. Of herhalen we ons?
(…)
———————————————————————————————————–
Musiczine
24.05.2012
Nijdrop
Blaudzun – Groots muzikaal talent uit Nederland!
(…)
Love Like Birds is het alter ego van de jonge sing/songschrijfster Elke De Mey, die net op StuBru de vi.be on air in de wacht sleepte . Haar intimistische, dromerige , breekbare songs ontroerden zowel solo als met de beperkte toevoeging van contrabas , drumtics en allerhande tierlantijntjes en geluidjes . Heerlijk eerlijk materiaal , zowel van de EP als nummers die nog moeten verschijnen. Muzikaal en vocaal sterk gerespecteerd! De elegant gevoelige single “Heavy heart” werd op het einde gehouden .
Neem gerust een kijkje naar de pics
http://www.musiczine.net/nl/fotos/blaudzun-24-05-2012/
http://www.musiczine.net/nl/fotos/love-like-birds-24-05-2012/
(http://www.musiczine.net/nl/review-concerts/blaudzun/blaudzun-groots-muzikaal-talent-uit-nederland/)
25.05.2012
vi.be ON AIR: Love Like Birds wint het vierde seizoen
Een heel seizoen lang doorploegde Select (Studio Brussel) met behulp van kenners uit de muziekindustrie opnieuw de databank van vi.be. Het netwerk van bands blijft groeien en dat is maar goed ook, zo blijft er talent uit te halen. Wie treedt in de voetsporen van Customs, Psycho 44 en SX?
Tot voor kort tokkelde Elke De Mey enkel op haar slaapkamer zachte gitaarsongs in elkaar. “Ik dacht dat niemand geïnteresseerd zou zijn”, tot Jason van Teddiedrum Love Like Birds uit vi.be viste. Zes maanden later wint Elke de trofee van 2012. Love Like Birds mocht een sessie opnemen in de legendarische Toots Studio en ‘Heavy Heart’ wordt opgenomen in high rotation in de playlist van Studio Brussel. Proficiat!
Poppunt stuurde een cameraploeg naar de VRT. Zelden hebben we ons zo stil moeten houden bij een opname. Maar het resultaat is ijzingwekkend mooi. Elke lijkt een klein meisje, maar dit wordt een grote madam. Ja, daar zijn wij vrij zeker van.
25.05.2012
Studio Brussel kiest Gentse Elke De Mey als grootste muzikale talent van het jaar
De muziekredactie van Studio Brussel kiest in het programma ‘Select’ elke week een ruwe diamant uit de Belgische muziekdatabank vi.be, waar jonge, beloftevolle groepen zich aanprijzen. Op het einde van het concertseizoen, na 32 weken, kwam de Gentse Elke De Mey met haar muzikale project ‘Love Like Birds’ als ultieme winnaar uit de bus van vi.be ON AIR seizoen 2011-2012. Met het nummer ‘Heavy Heart’ sloeg ze de hele muziekredactie plat en waarschijnlijk de komende weken ook uw radio.
———————————————————————————————————–
25.05.2012
La Fête de la Musique à l ’Auberge de Jeunesse de Liège
17h00 : Love Like Birds
C’est sous le pseudonyme Love Like Birds que la jeune musicienne Elke de Mey a choisi de se cacher pour écrire son premier Ep, un vrai petit bijou de folk intimiste à la fois sombre et brillant. Bercé par sa voix angélique, sa musique se révèle profonde et ambigüe, teintée d’influences lo-fi et de longues soirées d’hiver passées sous la couette.
www.myspace.com/lovelikebirds
Belgzik.be
25.05.2012
Originaire de Gand, le groupe Love like birds a signé un magnifique live au Studio Brussel hier, avec son morceau « Heavy heart ». La voix cristalline de la chanteuse Elke accompagne merveilleusement la mélodie d’une rare douceur.
Pour ceux qui souhaitent les découvrir, ils seront le 24 juin aux Fêtes de la musique à Liège et le 30 août à Feeërieën à Bruxelles.
(http://belgzik.be/love-like-birds-un-live-magnifique-chez-studio-brussel/)
———————————————————————————————————–
Franky Aelbrecht
06.06.2012
Wegmijmeren bij Love Like Birds : ‘Heavy Heart’ – ‘Sailorboy’ uit titelloze EP
Elke De Mey, onder de naam Love Like Birds is ze het muzieklandschap aan het veroveren, brengt Belgische Duystermuziek en dan weet je meteen dat je goed zit. Haar song ‘Heavy Heart’ werd uit een selectie van 32 weken als beste songs gekozen bij Vi.be On Air. Ze weet voortreffelijk hoe een song kan ingekleurd worden en met een breekbaarheid die meteen de aandacht trekt heeft ze een belangrijke troef in handen. Als ze rustig aan de weg kan verder timmeren staan er ons nog mooie zaken van Love Like Birds te wachten. De titelloze debuut EP dateert al van vorig jaar, maar is ondertussen toch al goed boven het oppervlak gekomen.
Boomtown Independent
(Boomtown Independent – juni 2012)
Bruno Bollaert
19.07.2012
Boomtown twee keer drie
In de Club bleven op cloud nine hangen, want ons laatste concert die dag was Love Like Birds. Elke De Mey liet zich live bijstaan door Jinte Bernard en Benne Dousselaere, al had ze er net zo goed helemaal alleen kunnen staan zoals tijdens de flash support op de vorige editie (wat geen afbreuk doet aan de kunsten van beide mannen, voegen we er voor de duidelijkheid maar snel aan toe). Vorig jaar was Josh T. Pearson bijzonder onder de indruk van haar korte optreden, en de Club zat dit jaar –verdiend– afgeladen vol. De zachte broosheid van de muziek maakte elk ander geluid storend, iets wat de aanwezige fotografen gelukkig ook doorhadden. Na twee zo’n schitterende optredens na elkaar –en omdat we Liesa Van der Aa nog maar op Gent Jazz hadden gehoord– besloten we na afloop maar huiswaarts te gaan. Regen? Welke regen? Niks van gevoeld.
(http://www.gentblogt.be/2012/07/19/boomtown-twee-keer-drie)
Humo – (tr)
19.07.2012
Review: Love Like Birds op Boomtown 2012
Mocht het podiumgedrag van Elke De Mey – op planken aan te spreken met Love Like Birds – niets meer dan een verlegenmeisjesact blijken te zijn, we zouden ons geen klein beetje bekocht voelen. Wij waren namelijk helemaal mee: de schuchterheid, de giechels, de stem zo breekbaar als een meisjeshart. Het was, om het in één woord samen te vatten, intiem. En dat mag u op verschillende manieren interpreteren.
© Marjolein Hoornaert
Nu, wat de songs betreft: we waren niet bij elk nummer even enthousiast – singer-songwriters zijn er naar onze mening iets te veel en iets te middelmatig – maar we durfden gewoon niet te klagen: bang dat we ook maar één geluid zouden maken en de sfeer verpesten. En – u kent ons – wij zijn niét snel stil te krijgen. Wil wat zeggen, denken wij dan.
Hoogtepunt?
Een beetje vreemd om het een hoogtepunt te noemen, maar wel memorabel: toen er plots een snerpende feedback door de speakers klonk. Hoe Elke met grote ogen – als een jong hert in koplampen – haar oren bedekte. Zo scháttig!
Dieptepunt?
Aan de persoon met de boteren vingers die achter ons verschillende keren faalde in de onmogelijke taak drankjetons vast te houden: mocht dit een normaal concert zijn, u zou hier niet eens vermeld worden. Maar op een optreden waar je nog niet eens durft adem te halen omdat je bang bent de breekbare sfeer te verzieken, is het gekletter van die jetons op een stenen vloer moordend.
Blikvanger?
Alles en niets: de sfeer. U durfde uw mond niet opendoen tijdens de nummers.
Quote?
Daarjuist was het hier nog leeg, nu is het helemaal vol – Elke De Mey kan maar moeilijk geloven dat al die mensen ook echt voor haar gekomen zijn. Zo scháttig!
Applausmeter
(http://www.humo.be/festivalitis/146158/review-love-like-birds-op-boomtown-2012)
27.07.2012
Boomtown 2012
(…)
Van dag twee herinneren we ons allereerst het bloedmooie Love Like Birds waarbij Elke De Mey een breekbare, intieme set neerzette. Een beetje later was het tijd voor een andere grote madam in wording, Liesa Van Der Aa, die de gekste dingen uit haar viool weet te toveren. Uiteraard ook weer allemaal heel fijn, maar dan was het toch even tijd voor het wat zwaardere, vettigere werk van Creature With The Atom Brain. Harde rock met diepe bassen, soms heel lang uitgesponnen in een dreigend einde, zoals het fantastische ‘Transylvania’.
(…)
Focus Knack – Dirk Steenhaut
31.08.2012
Love Like Birds + Tommigun @ Warandepark: tweemaal Belgisch, tweemaal goed
DA GIG: Love Like Birds en Tommigun op de Feeërieën in Warandepark, Brussel op 30/8.
IN EEN ZIN: Love Like Birds charmeerde met intimistische fluisterliedjes, terwijl Tommigun met zijn puike nieuwe materiaal aangaf dat dit stilaan een groep wordt om rekening mee te houden.
HOOGTEPUNTEN: ‘Heavy Heart’ (Love Like Birds), ‘Gun’, ‘Moonshine Moon’, ‘Crazy Darling’ (Tommigun).
DIEPTEPUNTEN: geen.
BESTE QUOTE van Thomas Devos van Tommigun, nadat zijn band net ‘You’re The One That I Want’ had gespeeld: “En dan nu: de keerzijde, mijn favoriete kant.”
Tommigun
België boven, donderdagavond in het sfeerrijk verlichte Warandepark, want tijdens de Feeërieën werd het publiek vergast op het Gentse Love Like Birds en het Brusselse Tommigun. Beide bands maakten een goede beurt, al zette het druilerige weer soms wel een domper op de feestvreugde.
Eén van de opvallendste talenten die het afgelopen jaar in Vlaanderen aan de oppervlakte kwamen piepen is Love Like Birds. In dat kooitje verschuilt zich zangeres en liedjesschrijfster Elke De Mey, die met een in eigen beheer uitgebracht ep’tje vol intimistische slaapkamerfolk al menige romantische ziel deed smelten. Toen ze onlangs ook nog de gegeerde VI.be on Air-trofee van Studio Brussel binnenhaalde, volgde een reeks optredens op festivals als Boomtown, Melkrock en ABBota en mocht ze ook bij Radio 1 op de ethergolven komen surfen.
Tijdens de Feeërieën kon Love Like Birds dus meteen op veel belangstelling rekenen. Vooral haar lichtjes hese, ietwat lethargische stem, vergelijkbaar met die van bossanovachanteuse Astrud Gilberto en de jonge Cat Power, was een grote troef. Toch bleek het podium voor haar persoonlijke ontboezemingen voorlopig nog een maatje te groot, zeker wanneer ze enkel op haar eigen, rudimentaire gitaarspel kon terugvallen. Haar fragiele songs komen beter tot hun recht in een huiskamer of een kleine club dan voor een grote massa, maar gelukkig had De Mey twee prima begeleiders meegebracht die met contrabas, viool en even simpele als trefzekere percussie enig leven in de brouwerij brachten.
Fragiel
Aangezien haar repertoire voorlopig beperkt is, diende Love Like Birds af en toe beroep te doen op materiaal van Vashti Bunyan (‘Train Song’) of Devendra Banhart (‘I Remember’), maar met fragiele songs als ‘Cold Ground’, waarin ze piano speelde, het zachtjes voorbijwalsende ‘Manic’ en het van de radio bekende ‘Heavy Heart’ gaf dit vogeltje aan dat het wel wat onder zijn veren heeft. Zelfs wanneer het tempo even werd opgedreven, zoals in het vingerknippende ‘Cowboy George’, gebeurden er interessante dingen. Ook het gloednieuwe ‘Hermit’ gaf aan dat Elke De Mey de toekomst met vertrouwen tegemoet mag zien. Binnenkort mag ze alvast op Europese tournee met het Amerikaanse folkgezelschap Dark Dark Dark, wat haar zelfvertrouwen alleen maar ten goede kan komen.
(…)
———————————————————————————————————–
Gunter Van Assche
31/08/12
Tommigun en Love Like Birds op Feeërieën:
De schoonheid van de keerzijde
(…)
Eerder op de avond mocht ook Love Like Birds (***) tonen hoeveel noten ze op haar zang had. Elke De Mey, die achter de groepsnaam schuilgaat, koos voor een set vol breekbare slaapkamerliedjes. Die smukte ze hoogstens op met een likje contrabas en met Jinte Deprez van Balthazar op zachte percussie en viool. De covers van Vashti Bunyan (‘Train Song’) en Devendra Banhart (‘I Remember’) waren leuk gekozen, maar eigenlijk bewees ze pas echt hoeveel ze in haar mars had met de porseleinen pianoballad ‘Cold Ground’ of de bescheiden radiohit ‘Heavy Heart’.
Helaas viel de kiosk in het park voorlopig nog een tikje te groot uit voor de timide zangeres. Wanneer ze tussen de songs een bedankje in de microfoon piepte, klonk ze zelfs zoals haar groepsnaam deed uitschijnen: als een gekooid, schichtig vogeltje. Met een gespalkt pootje. Gun dit romantische piepkuikentje misschien nog wat nestwarmte. En voor je het weet, trekt ze vol zelfvertrouwen de wijde wereld in.
———————————————————————————————————–
Skyline Review – Joene
31/08/12
Feeërieën 2012: Love Like Birds + Tommigun (30/08/2012)
De Feeërieën worden al zo’n negen jaar samen met Boterhammen in het Park georganiseerd door de Ancienne Belgique in het Warandepark. Dit jaar stonden onder meer Spinvis, Roosbeef en Het Zesde Metaal op de affiche te pronken. Wij waren er afgelopen donderdag bij toen Love Like Birds samen met Tommigun het Warandepark betoverde.
Elke De Mey, iets beter bekend als Love Like Birds, kwam enkel gewapend met een gitaar de kiosk opgewandeld. Net zoals op haar ep werd ‘Oscar’ de opener van de set. Het schuchtere meisje had al snel het publiek voor zich gewonnen. De setting in het park met de gezellige banken tussen de bomen was hierbij uiteraard de ideale context. Ergens toch wel jammer dat het even voorheen gestopt was met regenen, dat had het plaatje helemaal compleet gemaakt.
Tussendoor waren ook enkele nieuwe, zelfs titelloze nummers te horen. Geslaagd, zeker en vast, ook al werden we op voorhand gewaarschuwd “dat het wel eens fout kon lopen”. Fout of niet, het steeds talrijker aanwezig zijnde publiek bleef geboeid kijken (en luisteren) naar het drietal. ‘Heavy Heart’ werd verrassend genoeg niet als afluiter gekozen, al kon dat zeker geen kwaad. De intussen ondergegane zon zorgde voor een maakte het effect compleet. Een trance was hier heel dichtbij.
Wij zijn al langer fan van Love Like Birds, of misschien zelfs iets meer dan dat. En we zijn duidelijk niet alleen, want de cd’s, ep’s en gadgets vlogen nogal vlot over de toonbank na het optreden.
(…)
(http://skylinereviews.com/?p=8266)
———————————————————————————————————–
Mezz Café – Breda
ZO 09-09 – Love Like Birds (BE)
Love Like Birds is het project van Elke de Mey, een jonge muzikante uit Gent. Ze is gezegend met een warme en dromerige stem die bij haar fijne slaapkamerfolk de hoofdrol speelt. In 2012 bracht ze haar titelloze debuut EP uit, waar ze haar donkere, eerlijke, lo-fi nummers verrijkt met subtiele arrangementen met de hulp van het producersduo Jinte Deprez (Balthazar) en Gertjan van Hellemont (Douglas Firs, The Bony King of Nowhere). Het heeft er voor gezorgd dat de nummers ademen en tot leven komen.In mei 2012 wonnen Elke en haar band de VIBE.ON AIR award voor de eerste single Heavy Heart op het radiostation Studio Brussel. Dit jaar neemt ze een begeleidingsband mee (met leden van o.a. Balthazar en Douglas Firs) die haar sobere speelstijl, enkel stem en gitaar, vervolledigen met subtiele strijkers en percussie. Om ademloos naar te luisteren.
(http://www.mezz.nl/ProgrammaDetail.aspx?ProgrammaID=25831)
———————————————————————————————————–
Just music that I like
06/09/12
Love Like Birds #2 – Sailorboy
Facebook / lovelikebirds.wordpress.com/
If you’re new to Elke De Mey (better known as her recording pseudonym Love Like Birds) you are in for a real, real treat now. I fell for her back in April and if you take a listen to her new single “Sailorboy” below, you’re bound to do the same…
Elke possesses a voice so delicate and haunting that it will almost instantly send shivers down your spine, a voice pure, intimate and timeless. On her debut, self titled EP she delivered a collection of vulnerable, exquist tracks, some sad, some jaunty, sung with elegant prettiness and charm. Simple arrangements and mesmerizing vocals, a potent combination highlighted on the recently released White Room Session video of “Heavy Heart”, where soft guitar pluckings and backing vocals coos beautiful enough to touch the hardest of souls.
“Sailorboy” continues with Elke’s atmospheric melancholia with a backing band swelling the melody with sumptuous arrangements and flourishes, simply gorgeous. A picture on the Love Like Birds facebook page hints at a CD / DVD release of both the Sailorboy single on White Room Session, definitely something to be excited about.
For now, you can get yourself acquainted with the Love Like Birds EP, now available on 10″ vinyl direct from Elke at her shop. Love Like Birds support Dark Dark Dark on tour around mainland Europe this autumn. UK please…
(http://www.justmusicthatilike.com/2012/09/love-like-birds-2-sailorboy.html)
———————————————————————————————————–
Caleidoscoop – Jan Willem Broek
17.09.2012
Love Like Birds – Love Like Birds EP
[mcd, Love Like Birds]
Gent is niet alleen een geweldige plaats in België, waar onder meer mijn schrijvende held Herman Brusselmans vertoeft, het is ook de stad waar muzikaal gezien nog wel eens wat spannends gebeurt. Een nieuwe naam van daar om zeer goed te onthouden is Love Like Birds. Dit is het project van de 24-jarige Elke De Mey, die soms wel wat weg heeft van die rare meisjes muziek van CocoRosie en Blackie & The Ohoos. Maar er is meer te beleven op haar gelijknamige nieuwe epee. Elke beschikt bovenal over een zoetgevooisde gouden stem, die je moeilijk onberoerd kan laten. Haar sobere, intieme singer-songwriterstijl in combinatie hiermee mist eigenlijk zelden z’n uitwerking. Dromerige slaapkamerfolk aangestuurd door haar zalvende zang en gitaargetokkel en verder op tedere wijze ingelijst met nachtelijke percussie, waterige (speelgoed)pianopartijen, droefgeestige contrabas- en vioolstukken, stemmige achtergrondzang, ukelele en veldopnames, al dan niet door de gastmuzikanten Jasper Hautekiet (Ballroom Quartet, ex-Milow), Jinte Deprez (Balthazar) en Gertjan Van Hellemont (Douglas Firs),. Alles ademt een bijzonder mystieke atmosfeer uit. Het haalt naast de eerder genoemde bands het beste naar boven van Suzanne Vega, Laura Marling, Susanna, Sodastream, Soap&Skin, Dez Mona, Essie Jain en de projecten van Anna-Lynne Williams (Trespassers William, Ormonde, Lotte Kestner). De meeste songs echoën door tot diep in je ziel en zorgen voor een hemels genot, of het nou gaat om een liedje over een jongen die in een boom woont of fraaie zielenroerselen. Alles klinkt gewoon zo onbeschrijflijk en vertederend mooi. Maar volgens mij kan Elke zelfs een boodschappenlijstje omtoveren tot een diepgaand en sexy gebeuren. Muziek voor de herfst, maar waarbij de gevallen bladeren van zacht fluweel zijn. Het enige wat jammer is dat de 5 nummers na ruim 18,5 minuut alweer voorbij zijn. Feeërieke pracht, die iedereen gehoord moet hebben!
Love Like Birds treedt op 7 december op in de Effenaar (Eindhoven), samen met The Bony King Of Nowhere. Op 12 december volgt het concert in de Amsterdamse Paradiso met Dark Dark Dark.
(http://www.subjectivisten.nl/caleidoscoop/2012/09/love-like-birds-love-like-birds-ep.html)
———————————————————————————————————–
always twinkle
21.09.2012
ik ging maandagavond met marijke naar het stoemp-optreden van love like birds in
brussel.
het was in een mooi bruin cafeetje, ik vind het jammer dat er in
leuven weinig van zulke cafés zijn.
het concertje was teder, integer,
dromerig, intiem, breekbaar en mooi.
er hing een verlegen maar
wees-welgekomen sfeer.
ik kende de muziek van love like birds al langer, maar
had ze nog nooit live gezien.
een fijne avond, met fijne muziek en een van de
fijnste vriendinnen. zo mogen er nog veel komen.
(http://alwaystwinkle.blogspot.be/2012/09/ik-ging-maandagavond-met-marijke-naar.html?m=1)
———————————————————————————————————–
Share the music and dance
11.12.2012
If you had to associate folk music to a country I’m pretty sure you would pick USA, but a lot of talented musician from other countries grew up with the melodies of Dylan, Young, Cash… Guess what? Now they want to play this music too. So Folk around the World is a recurring feature to make you travel while listening to some amazing artists.
Third Stop: Belgium
Elke De Mey is a young musician from Belgium, playing some great dark intimistic folk. On her website you can read that “For a while she has been playing as Love Like Birds for anyone who cares to listen, and with a fast growing number of fans it became time for a self-titled EP.” How could you not care to listen such beautiful melodies.
Enjoy.
(http://sharethemusicanddance.wordpress.com/2012/12/11/love-like-birds-sailorboy/)
———————————————————————————————————–
Damusic– Geert Verheyen
24.01.2013
Elke De Mey won met Love Like Birds de vi.be On Air-wedstrijd van Studio Brussel en kreeg airplay met het bedwelmend mooie Heavy Heart, waarmee ze gisteren haar set afsloot. De hypnotiserende stem van De Mey trok het publiek naar zich toe. Weerstand was onmogelijk. Openen – met Drink Up – en eindigen deed ze helemaal solo en daartussen kon zelfs een walsje worden ingezet op Manic. Knap ook hoe beeld en geluid helemaal samenvielen: mooi, breekbaar en hypnotiserend. 
Foto Vincent Philbert
(http://www.damusic.be/live/ab-sessions-2013/geslaagde-vertaling-van-een-beproefd-concept)
———————————————————————————————————–
Focus Knack – Dirk Steenhaut
25.01.2013
Elke De Mey, beter bekend onder haar nom d’artiste Love Like Birds, heeft de jongste maanden veel in binnen- en buitenland gespeeld en dat viel te merken: ze had aanzienlijk aan podiumvastheid gewonnen. Haar stem was om van te smelten en haar begeleiders, op bas en percussie (en tijdens ‘Manic’ ook op viool) verleenden de liedjes extra kleur en dynamiek. “Tot zover ons debuut n de AB”, zei de zangeres met spijt in haar stem, toen ze het inmiddels klassiek geworden ‘Heavy Heart’ inzette. Geen nood, Elke. Het is slechts een kwestie van tijd voor je dat heilige podium iets langduriger mag inpalmen.
———————————————————————————————————–
Feever – François Tahon
25.01.2013
Love Like Birds rattrape le coup
Reprenant leurs esprits, les gestionnaires consentent enfin à ré-ouvrir le bar avant les deux derniers concerts. Le temps de se respecter un peu et de commencer notre jeudredi qu’arrivent déjà sur scène Love Like Birds. Protégé de Balthazar, le petit bout de femme accompagné d’un violoncelliste et d’un percussionniste offre une demi-heure veloutée. Démarrant et clôturant son set en solo, guitare-voix, dans un style très proche de Mirel Wagner, la chanteuse gantoise déroule les notes avec une timidité touchante. Douce comme un gant de toilette en cachemire, elle constitue une rampe de lancement idéale pour le moment attendu de la soirée: l’apparition du roi du guitar game, j’ai nommé : Stef Kamil Carlens.
(http://www.feever.be/ab-repressions?utm_source=rss&utm_medium=rss&utm_campaign=ab-repressions)
———————————————————————————————————–
Indiestyle – Pieter Malliet
25.01.2013
Als we Elke De Meys alleen en fragiel gebrachte pakkende opener ontroerend breekbaar noemen, bestempelen we de rest van de set van Love Like Birds graag als ontroerend tout court. Onder begeleiding van contrabas, percussie en samples trakteert ze de aanwezigen op bloedstollend mooie versies van achtereenvolgens ‘Manic’, ‘Sailorboy’ en ‘Heavy Heart.’ Niet alleen vertedert De Mey zowat de hele zaal met haar charmant verlegen bindlyrics, maar ook de fris geserveerde ingetogen, escapistisch verhalende droomfolk laat menig hart duidelijk niet onberoerd.
———————————————————————————————————–
De Morgen – Gunter Van Assche
27.01.2013
En nog een ander vogeltje liet een mooi kwinkelerend geluid horen. Elke De Mey van Love Like Birds (***(*)) toonde donderdag hoe ze hoor- en zichtbaar is gegroeid als performer. Met een opvallende sier maakte ze haar grote entrée op het al even grote podium van de AB. Gesteld dat dit Vogeltje naast de prachtsong ’Heavy Heart’ straks nog méér prachtige noten op haar zang blijkt te hebben, moet u nu alvast reikhalzend beginnen uitkijken naar een volwaardig debuut. (http://www.demorgen.be/dm/nl/1011/Concertverslagen/article/detail/1569323/2013/01/27/AB-Sessions-richt-kamerlicht-op-akoestische-klasse.dhtml
———————————————————————————————————–
———————————————————————————————————–
———————————————————————————————————–
lovelikebirds 